اکنون سال هاست که جشنواره های به اصطلاح هنری سینما که قائل به ارزش های هنری و سینمایی هستند جریان های انقلابی فعال در سینما را بایکوت کرده اند.

این در حالی است که جریان های انقلابی چه به صورت فعالیت شخصی و مستقل چه تولیدات ارگانی تحت حمایت نهادهای فرهنگی انقلاب در این سال ها تولیدات بسیار خوبی را در عرصه سینمای کوتاه و بلند داشته اند و از هنرمندان متعهدی بهره برده اند که مدیوم سینما و تمام دستآوردهای هنری  زیباشناسانه اش را به خوبی و درستی می شناسند. در حقیقت با در نظر گرفتن آثار قابل توجهی که خصوصا در عرصه فیلم کوتاه تولید شده است و در چنین جشنواره هایی مغفول و مقهور واقع شده اند باید جریانی را آسیب شناسی کرد که نه تنها ارزش های سینمایی را ملاک انتخاب قرار نمی دهند بلکه فاکتورهای مد نظرشان دور بودن و فاصله گذاری از مضامین اسلامی و به خصوص انقلابی است.

این مورد تنها به شعارهای انقلابی و حرف های حزبی بر نمی گردد که بتوان به زعم دولت فعال در نظام و سیاستگذاری های جناحی اش قائل بر هدفگذاری جشنواره های آن تحت پوشش وزارت ارشاد باشیم، بلکه مشاهدات و آسیب شناسی تحلیلی نشان از آن دارد که فکت های اسلامی و ارزش هایی که انقلاب اسلامی ما و دفاع مقدسمان به آن ها باز می گردد هدف اصلی قرار گرفته اند.

این زاویه گیری نسبت به انقلاب و هنرمندان انقلابی در حالی رخ می دهد که در نقطه مقابل آن ارزشگذاری بر آثار و افرادی صورت می گیرد که حرف هایی متناقض با مضامین ارزشی می زنند و از داروینیسم ها و اومانیسم ها و فمنیسم هایی می گویند که کاملا خط مشی غرب و دولت های ضد اسلامی است.

عرصه فیلم کوتاه به دلیل توانایی های متعدد در شیوه روایت بصری و نیز دراماتیک در قالب های متنوع نظیر رئالیسم، مدرن، پست مدرن، سورئال و سمبولیک می تواند به طور ضمنی به ایسم های هنری و نیز اجتماعی فرهنگ غرب و شرق دور نزدیک تر شود و تحلیل هایی سمبلیک نیز از ایسم های سیاسی و اجتماعی غرب و شرقی ارائه دهد که از منظر اسلام و انقلاب اسلامی مطرود و منفور است. برای مثال داروینیسم که نقطه مقابل باور های دینی اسلام است و پایه های اعتقادی هر مسلمانی در ضدیت با آن شکل می گیرد و اعتقادات انقلابی در مراحل بعد از آن در فرد شکوفا می شود به طور شاخص و عیان در برخی آثار برگزیده جشن فیلم کوتاه خانه سینما به چشم می خورد. آثاری که پیش از این نیز در جشنواره فیلم کوتاه تهران مورد توجه قرار گرفته اند و به عنوان بهترین آثار کوتاه سال کشور تقدیر شده اند.

یادآوری و تحلیل این نکات نشان از جریانی می دهد که حتی موج ولنگاری فرهنگی را نیز در خود بلعیده است و موضوع بحث از بی قیدی و ولنگاری گذشته و گویی با هدف نطفه گذاری و پرورش فکت های ضد انقلابی در قالب های فکری گوناگون نظیر لیبرالیسم، سوسیالیزم و نیز اومانیسم که حمله همه جانبه آن از سوی غرب در آثار بلند جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۹۴ نیز نمایان بود در حال انجام است.

اما در این میان هیچ میدانی و هیچ تریبون قدرتمندی در دست هنرمندان سینمایی انقلاب اسلامی نیست و تنها یک دو جشنواره مانند جشنواره فیلم مقاومت هستند که توانسته اند در مقابل هدف گذاری های نه مخالف که بی قید نسبت به انقلاب و ارزش های انقلابی قد علم کنند و حرف انقلاب و اسلام را در سطح کلان کشوری و بین المللی مطرح کنند.

باید گفت جریان فیلم های کوتاه در عرصه انقلاب و دفاع مقدس اکنون به جدیت و با قدرت در حال پیشرفت است و می توان برای اثبات این ادعا نمونه های شاخصی از تولیدات مستقل و نهادی انقلابی را مثال زد که در جشنواره های انقلابی نظیر فیلم عمار یا فیلم مقاومت خوش درخشیده اند و حتی در جشنواره های بین المللی فراتر از مرز های اسلامی نیز مطرح شده اند اما با این همه در کشور خودمان و در میان هنرمندان و مدعین فرهنگ چه در سطح مدیریتی و چه سطح تولیدکنندگان و دستاندرکاران عرصه فیلم کوتاه مقهور و مظلوم واقع شده اند.